Vandaag weer een USA diary, er werd weer naar gevraagd in de comments dus bij deze! Ik had een beetje het gevoel dat het wat teveel ‘vakantie’ werd, vandaar dat er een tijdje geen verslagje kwam. In de vorige diary waren we gebleven bij Bryce canyon. Hiervan reden we door naar Mesquite, een klein stadje wat ongeveer een drie kwartier van Las Vegas af ligt. Dit was slechts een korte rustpauze omdat onze volgende bestemming net wat te ver lag om in één keer te rijden, namelijk Death Valley en Sequoia!
Onderweg naar Mesquite konden we door het nationale park Zion rijden, wat we dan ook deden. Er was niet super veel te zien tenzij je erg lang ging wandelen, maar we hebben op de weg een paar leuke beestjes gezien namelijk ‘big horn sheeps’!
De weg van Bryce Canyon en Death valley vonden we te lang om in één keer te doen dus besloten we in het midden ergens een nachtje te overnachten. We besloten een hotel te boeken in het kleine stadje Mesquite, wat een 3 kwartier van Las Vegas af ligt. Waarom niet gewoon naar Las Vegas doorrijden vraag je je dan af, maar ons hotel koste voor een nachtje slechts €24 en had een prachtig zwembad en casino. Het stadje was erg in de stijl van Las Vegas, dus overal waar je keek kon je gokken. Wat best een beetje eng was, was dat er een eindje verder op een casino/hotel voor een stuk was afgebroken, maar de reclame borden en bepaalde delen stonden er nog volledig verlaten!
Natuurlijk was de eindbestemming van dit kleine stukje Death Valley, waar we één nachtje zouden slapen. Het droogste stukje op aarde waardoor de grond er helemaal gebarsten is! Heel speciaal om te zien. Net zoals bij alle andere nationale parken kon je hier ook van uitzichtpunt naar uitzichtpunt rijden en stoppen waar je wou. Wij stopten bij de drie waarvan wij vonden dat ze het speciaalste waren.
Als eerste stopten we bij zabriskie point, een prachtig landschap dat door wind en erosie van vroegere rivieren is gevormd door de jaren heen.
Het tweede punt en waarschijnlijk ook het populairste onder de toeristen was bad water, het laagste punt van Noord Amerika. Het ligt zo’n 85,5 meter onder de zeespiegel en is een grote open vlakte die bestaat uit zout dat zich is gaan kristalliseren. Er is een stuk plat gemaakt voor de bezoekers zodat je er een stukje op kan wandelen en wow, wat was het hier heet! Gelukkig stond er een heel harde wind waardoor je de zon niet zo erg voelde branden.
Als laatste stopten we bij Devil’s golf course, een vlakte dat bedenkt is door haliet of anders genoemd: steenzout. Een laag die door de jaren heen gevormd is door wind en water, net zoals bij de eerste twee stops. Omdat het zo hobbelig en punterig gevormd is noemen ze dit de plek waar alleen de duivel golf kan spelen. Mijn vriend Zowie is er even gaan tussenstaan, op die foto kan je zien hoe hoog het eigenlijk komt!
En daarna was het tijd voor ontspanning, we checkten in in ons hotel, waar we een prachtige kamer kregen en sprongen in het zwembad dat aanvoelde als een warm bad.
Wat een plaatje was het toch eh! Op de balkon stonden twee schommelstoelen waar we ons die avond in nestelden om naar een prachtige sterrenhemel te kunnen kijken.
Natuurlijk was het de volgende dag alweer tijd om verder op pad te gaan, deze keer met als stop: Porterville. Opnieuw een klein stadje, maar hier verbleven we met de bedoeling van het nationale park sequoia te bezoeken, wat we na een nachtje lekker slapen in Porterville dan ook deden! Op de weg naar Porterville kwamen we op straat wel iets heel speciaals tegen, er liep namelijk een coyote een beetje verloren over straat te dwalen! Natuurlijk moesten we hier even voor stoppen om foto’s te trekken.
Verder was Porterville niet heel erg boeiend, ‘s avonds gingen we nog even zwemmen, naar de Target voor wat boodschappen en dat was het voor Porterville! De volgende dag stond er een boel op het programma! Die ochtend hebben we eerst Sequoia bezocht dat bekend staat om zijn gigantische bomen, om daarna door te rijden naar het welbekende park Yosemite.
Check deze boom! Hier kon je tot een jaar geleden met de auto over rijden omdat hij zo dik is. Wat best nog grappig was, toen we boven op de berg kwamen gereden lag er opeens sneeuw op de grond! Daar stonden we toen lekker te bibberen in onze shorts en t-shirts, natuurlijk wist iedereen behalve wij dat het koud was, haha!
De bomen waren echt zo gigantisch, dat het moeilijk is om uit te leggen, zo iets moet je gewoon met je eigen ogen zien en zelf dan blijf je er een beetje verbaasd naar kijken. In Sequoia was er bij zoveel andere parken ook een baan die je kon volgen zodat je langs alle belangrijke dingen geleid zou worden. Zo ook door ‘the tunnel log’, een boom die jaren geleden om is gevallen over de weg en waar ze gewoon een klein tunneltje van gemaakt hebben waar je met de auto door kon!
En dan natuurlijk over naar het belangrijkste punt van het hele park, namelijk de ‘general sherman tree’ de grootste boom ter wereld en ik kan je zeggen: hij was reusachtig!
Het is vanaf de parking ongeveer een kwartiertje wandelen door een prachtig bos wat super lekker rook!
De boom is zo’n 115 meter hoog en 7,7 meter dik. Op een informatie bord bij de boom stond, dat het beeld wat wij hebben naar de boom toe is zoals een muis ons ziet.
Op de wandeling terug naar de auto kwamen we iets heel speciaals tegen waar ik al heel de vakantie vol spanning naar uit keer, we kwamen namelijk een baby beer tegen! Hij wandelde gewoon rustig een beetje rond in het bos, totaal ongestoord. Je moet best veel geluk hebben om een beer in het wild tegen te komen, we hebben nog wat rondgekeken om mama beer te zoeken, maar zonder succes. Gelukkig konden we een heleboel foto’s maken want hij was zoo schattig!
Na deze mooie ochtend te hebben doorgebracht in Sequoia was het tijd om door te rijden naar Yosemite National park waar we 2 nachten zouden verblijven, maar dat is voor de volgende diary!
En dat was het dan voor deze keer, ik denk dat dit de voorlaatste geworden is dat moet ik nog even bekijken met de hoeveelheid foto’s die ik heb en dat zijn er veeeel!
Groetjes, Pauline
Benieuwd geworden naar de rest van mijn reis? Lees hier het zesde deel van mijn USA Diary!