2de Trimester zwangerschap recap

Het derde trimester. Hoewel iedereen om me heen roept dat een zwangerschap zo traag gaat, heb ik het gevoel geen grip meer te hebben op de tijd. Ik zie mij nog zo staan, midden in de zomer met een positieve test in mijn handen. Van enthousiasme heb ik toen gelijk een applicatie op mijn telefoon gedownload die me wist te zeggen dat ik al 4 weken ver was. VIER WEKEN?! De maanden richting de verlossende 12 weken leken jaren te duren, maar vanaf dan is alles in een stroomversnelling geschoten en ineens staan we hier…. Ik met mijn bolle buik en een zwangerschaps applicatie die 27 weken aangeeft. Vandaag mijn 2de trimester zwangerschap recap! Hoe voelde ik me fysiek en mentaal? Grote mijlpalen en een klein beetje verdriet…

Waar te beginnen… Er is zoveel gebeurd in de afgelopen 3 maanden. Het tweede trimester is best wel een belangrijke met grote mijlpalen. De 20 weken echo waarin ze alles aan je kleintje precies doorlopen, de 24 weken mijlpaal waarin je kindje “levensvatbaar” is en ze medische hulp toedienen in geval van extreme vroeggeboorte en uiteraard de gevreesde glucosetest!

Ik moet toegeven dat ik redelijk zelfzeker in deze zwangerschap sta. Natuurlijk heb ik hier en daar een paniek momentje of maak ik me zorgen om wat ik wel of niet voel, maar laten we zeggen dat ik 80% van de tijd echt geniet van mijn zwangerschap en dat ik elk moment zie als een mijlpaal, niet als iets waar ik zo snel mogelijk naartoe moet. Hiervoor ben ik trouwens ook echt mega dankbaar, want ik weet dat een zwangerschap bij veel vrouwen gepaard gaat met veel kwaaltjes en zorgen! 

16 weken zwanger

De eerste grote mijlpaal van het tweede trimester staat bij mij toch wel op 16 weken. De eerste keer dat ik ons klein kuikentje (zo noemen we baby namelijk) duidelijk kon voelen bewegen. Alé ja, duidelijk is misschien wat veel gezegd, maar het was duidelijk dat dit mijn darmen of maag grommeltjes niet waren. Ik had een lange serie aan vroege shiften achter de rug en kon daardoor op mijn vrije dag de slaap niet meer vatten ’s morgens vroeg. Om mijn vriend Zowie niet wakker te maken, sluip ik in zo’n geval meestal al naar beneden om daar een beetje tv te kijken op de bank. Ik lag plat op mijn rug en daar was het ineens, kleine tikjes aan de onderkant van mijn buik! Eerst had ik er weinig aandacht aan besteed omdat ik het totaal niet had verwacht, maar toen het gevoel toch bleef terug komen ging er een lichtje branden in mijn hoofd. Sindsdien heb ik de baby bijna elke dag gevoeld, een zalig en rustgevend gevoel! Ook nu hij zijn weg stilaan richting mijn ribben aan het vinden is, geniet ik er volop van! Rond week 19 à 20 kon ook mijn vriend duidelijk beweging voelen langs de buitenkant. Hoewel veel vrouwen de eerste bewegingen omschrijven als vlindertjes in de buik, vond ik het meer voelen als iemand die lichtjes van binnenuit met zijn vinger tegen mijn buik tikte. 

20 weken zwanger

Nog een grote mijlpaal van het afgelopen trimester was toch wel de 20 weken echo en daarbij ook gelijk de helft van de zwangerschap! Gezien mijn zwangerschap enorm vlot verloopt en ze in mijn ziekenhuis naar keuze je afspraken verdelen tussen vroedvrouw en gynaecologe in het ziekenhuis, zou dit mijn 2de echo worden. Ik keek er zo naar uit om ons kleintje nog eens te kunnen zien, maar andere kant werd mijn twijfel toch groter naarmate de datum dichterbij kwam. Een erg dubbel gevoel met veel vragen. Zou alles wel goed zijn? Zouden ze toch geen fout gemaakt hebben bij de NIPT-test en nu ineens van alles vinden? De echo wees al snel uit dat er een gezond, bewegelijk jongetje in mijn buik zit en onze gynaecologe werd duidelijk vrolijk van onze blijdschap. Met veel echofoto’s en een gerust gevoel mochten we naar huis! Klaar voor de Kerstdagen.

Glucosetest

Op 24 weken was hij daar dan, de gevreesde glucosetest. Zoveel horrorverhalen doen hierover de ronde! Vooral omdat elk lichaam zo anders reageert op een grote hoeveelheid suiker is de ervaring bij iedereen anders…. Zelf was ik al van het ergste uit gegaan. “Het is het meest smerige drankje dat ik ooit gedronken heb!” “Ik was heel de dag misselijk en mijn maag lag helemaal overhoop!” tot “Ik werd helemaal onwel na het drinken van die smerigheid!”. Oei oei oei, ik hield mijn hart al vast… 

Mijn glucosetest werd uitgevoerd door mijn vroedvrouwenpraktijk, waardoor ik niet helemaal naar het ziekenhuis moest. Super fijn! Op mijn 16 weken afspraak had ik mijn drankje al mee naar huis gekregen met instructies. “Een uur voor de afspraak drinken in maximaal 10 minuten, daarna geen inspanningen meer doen”. Ik moest puur en alleen langsgaan voor de bloedafname, wat ik echt top vond! 

Zo gezegd, zo gedaan… Het drankje viel al bij al nog mee! (Ik had citroensmaak, in case you where wondering) Ik zou het nu niet opnieuw bestellen bij het doen van een terrasje, maar het is goed te vergelijken met een dikkere en iets zoetere versie van sportdrank. You’ll be fine!
Het uur erna heb ik mezelf nuttig gemaakt en een video bewerkt tot het tijd was om naar mijn afspraak te gaan… De bloedafname was snel gepiept en ik mocht nog even naar het hartje van ons kuikentje luisteren, het zaligste gevoel! 

De dag van mijn glucosetest en de dag ervoor heb ik zelf een klein beetje gelet op wat ik at. Niet te veel suiker en lichte maaltijden de dag zelf. Voor het geval dat één van de horror scenario’s zich zouden voordoen. Mijn uitslag was helemaal tiptop in orde en goedgekeurd! Op naar de volgende mijlpaal!

What else?

In het tweede trimester van deze zwangerschap is mijn buikje echt beginnen groeien! Op 18 weken keek iedereen al vol spanning gelijk naar mijn middel om dan te constateren dat er nog niet veel te zien was… Ik kan jullie zeggen, in 3 weken heeft le bébé daar serieus verandering in gebracht. Ineens stond ik daar met een bolle buik. Even wennen, maar ook een zalig gevoel! Hoewel ik zelf soms nog niet helemaal besef dat ik rondloop met een erg zichtbare buik, krijg ik er best wel vaak complimentjes over die me dan soms even moeten doen nadenken. Een paar seconden kijk ik de groot glimlachende kassa bediende dan vragend aan, waarop ik haar gelijk rood zie aanlopen. Alsof ze ervan uit gegaan is dat ik zwanger ben en dat misschien helemaal niet ben. Misschien een leuk iets om af en toe is iemand mee te plagen, hihi! 

Ook mijn nesteldrang is serieus in gang geschoten dit trimester. Alles moet proper, opgeruimd, gesorteerd, geschilderd en afgesteld zijn. Geen excuses mogelijk! Zowie voelt vaak de bui al hangen als ik begin met “Ik heb eens zitten denken…” Vaak volgt er dan een projectje of een to-do lijst, oops! Gelukkig gaat hij er goed in mee en denkt hij veel mee over mijn ingevingen! Gotta love him 😀 

Als laatste is ook de zwangerschapsdementie geen grap. Tot nu toe is het gebleven bij zinnen die ik ineens niet meer kan afmaken omdat ik gewoon geen idee meer heb waar ik het over had, ergens naartoe wandelen en me afvragen wat ik daar ook al weer ging doen, etc… Toch vond ik dit altijd een super abstract gegeven wanneer anderen erover vertelden. Waar komt dat ineens vandaan? Dit kon ik erover vinden: 

“ Je mentale afwezigheid wordt natuurlijk grotendeels veroorzaakt doordat een groot deel van je aandacht naar de baby in je buik en de naderende bevalling gaat. Hierdoor is er minder ruimte voor andere zaken. Ook hormonen spelen een belangrijke rol en dan hebben we het vooral over progesteron. Je lichaam maakt namelijk tijdens je zwangerschap veel progesteron aan. Wetenschappelijk onderzoek toont aan dat de verhoogde hoeveelheid progesteron een remmende werking heeft op de delen van de hersenen waar herinneringen worden opgeslagen en opgehaald.” Bron: 24baby

Zo interessant en knap wat ons lichaam allemaal doet voor het maken van een baby! Verder heb ik over dit trimester alles wel verteld geloof ik. Ik heb me wat meer verdiept in slaap gedrag bij kleintjes door dit boek te lezen en heb gewoon lekker rustig aan gedaan en vrolijk mijn nestje klaargemaakt! 

Als laatste…

Nu de laatste 3 maanden van start zijn gegaan, kijk ik er enorm naar uit ons kleintje te ontmoeten, te weten hoe hij eruit zal zien, etc… Maar aan de andere kant voel ik ergens ook een beetje verdriet. Verdriet dat het binnen 3 maanden al klaar is met mijn zwangerschap. Of we ooit voor een tweede kindje willen gaan zijn we zelf niet uit. De gedachte dat het na deze 3 maanden dan klaar is, vind ik eng. Ik geniet er zo van hem te voelen in mijn buik, mijn groeiende buik te zien en te voelen en wetende dat hij gewoon nog even helemaal alleen van mij is. Het is “hij en ik” tegen de wereld. Hebben nog moeders dit zo ervaren?  

Zo, dit was iets meer dan ik verwacht had te schrijven. Chapeau aan wie die het allemaal gelezen heeft, haha! Zelf ben ik enorm blij dat ik deze 2de trimester zwangerschaps recap geschreven heb, sowieso een toffe herinnering! Ben je nu niet zo’n lezerig type? Check dan de video die ik maakte over mijn 2de trimester zwangerschap. Hier beantwoord ik ook enkele vragen die jullie stelden via Instagram! 

Liefs, Pauline